Afschaffen tolkenvergoeding zorgt voor chaos

Sinds 1 januari vergoedt het ministerie van VWS niet meer het gebruik van tolken in de gezondheidszorg. Ondanks felle protesten van de gehele gezondheidszorg is de bezuinigingsmaatregel toch ingevoerd. Met uitzondering van asielzoekers en vrouwen in de opvang moeten cliënten die het Nederlands onvoldoende beheersen nu zelf een tolk betalen, anders moeten ze een kennis of familielid meenemen die wel Nederlands praat.

Miscommunicatie
Met de website Wijzijnsprakeloos wil Mikado, het kenniscentrum interculturele zorg, zorgverleners informeren over de gevolgen van de maatregel en hen aanzetten tot actie. Mariëtte Hoogsteder (Mikado): ‘Het kan niet zo zijn dat er geen tolken meer worden ingezet. Dan ontstaat er miscommunicatie met ernstige gevolgen voor de gezondheid van de cliënt. Hulpverleners kunnen er bij hun bestuur op aandringen een regeling te treffen, zodat zij een professionele tolk kunnen inschakelen als de cliënt die niet zelf kan betalen.’

Verschillende oplossingen
Jaarlijks schakelen zorgverleners zo’n 166.000 keer een professionele tolk in, de ggz maakt er het vaakst gebruik van. Nu tolken niet meer door de overheid worden vergoed zoeken ggz-instellingen naar verschillende oplossingen. Sommige instellingen leggen de rekening bij de cliënt. Andere doen dat ook, maar als een cliënt dan afziet van behandeling zetten ze hem op een lijst in afwachting van nadere regelgeving. Weer anderen zetten allochtone medewerkers in voor tolkdiensten. Een groeiend aantal ggz-instellingen betaalt de kosten uit eigen zak, zoals Parnassia Bavo Groep, Riagg Amersfoort, Indigo en enkele medische centra als UMC Utrecht en het AMC .

Niet behandelen geen optie
Ook GGZ Drenthe betaalt zelf de tolkeninzet voor cliënten van haar Centrum Transculturele Psychiatrie. Kees Laban, hoofd van het centrum: ‘Het is een heel moeilijke situatie. De meeste patiënten kunnen de gemiddeld tachtig euro die een tolk per uur kost niet betalen. Maar hen niet in behandeling nemen is geen optie. Familieleden inschakelen kan lang niet altijd, met name als cliënten traumatische ervaringen hebben opgedaan, die ze niet in het bijzijn van familie kunnen of willen bespreken. Volgens de veldnormen van de inspectie moet in dergelijke gevallen ook een professionele tolk worden ingeschakeld. We kijken wel heel nauwkeurig of in bepaalde gevallen een Nederlands sprekende kennis of familielid kan meekomen, bijvoorbeeld als het gesprek alleen over medicatie gaat. Daarnaast zoeken we naar goedkopere tolken.’

Nare afweging
Sinds 1 januari heeft zijn instelling voor twintig cliënten de tolk betaald. Laban: ‘Het is de vraag hoe lang we dit kunnen blijven doen, want deze kosten komen boven op bezuinigingen die we al moeten doorvoeren. Het is als hulpverlener heel naar om steeds de afweging te moeten maken om wel of niet een tolk in te schakelen. Je weet dat dit ten koste gaat van andere behandelingen.’

Platform
Net zoals Mikado hoopt Laban dat er op landelijk niveau een structurele oplossing wordt gevonden. Of dat überhaupt mogelijk is, is de vraag. Vorig jaar hebben alle zorgaanbieders, beroepsverenigingen en koepelorganisaties zich verenigd in een platform onder leiding van Leo Kliphuis, directeur van de Landelijke Vereniging Eerstelijns Gezondheidsvoorzieningen.

Ervaringen inventariseren
Kliphuis vertelt dat nu alle ervaringen worden verzameld. Daarvoor hebben onder andere de artsenorganisaties KNMG en LHV een meldpunt op hun websites geopend. De afdeling transculturele psychiatrie van de beroepsvereniging NVvP gaat de ervaringen van haar leden inventariseren. En ook op de website Wijzijnsprakeloos kunnen hulpverleners hun ervaringen melden. Kliphuis: ‘Op basis van die ervaringen bekijken we eind februari of er regelingen getroffen moeten worden, bijvoorbeeld dat zorgverzekeraars de tolken gaan betalen.’

Bron:
Psy

Laat dit veld leeg

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Wat is je functie? *

Tandarts Mondhygiënist (Preventie)Assistent Overig

Controleer je inbox of spammap om je abonnement te bevestigen.