De Tweede Kamer stemde vorige week in met het opnemen van berispingen en boetes van de tuchtrechter in het openbare BIG-register. Waarschuwingen worden niet openbaar.

Minister Edith Schippers wil dat de tuchtrechtelijke maatregelen vijf jaar lang zichtbaar blijven. Daarbij zal de aard van het vergrijp worden vermeld. Ook is besloten dat tijdelijke schorsingen na het verlopen ervan voortaan nog enige tijd zichtbaar zullen blijven in het BIG-register.

Waarschuwing
Tuchtrechtelijke waarschuwingen zullen waarschijnlijk niet openbaar worden gemaakt. Na debatten met de Kamer heeft de minister geconcludeerd dat openbaarmaking van waarschuwingen niet passend is.

Bezwaar vanuit werkveld
Zorgorganisaties als artsenfederatie KNMG en beroepsvereniging V&VN hebben altijd ernstig bezwaar gemaakt tegen openbaarmaking van tuchtrechtelijke maatregelen. De patiënt zou niet in staat zijn de informatie op waarde te schatten en maatregelen die geen gevolgen hebben voor de beroepsuitoefening van BIG-geregistreerden zouden daarom niet openbaar moeten worden. Iets anders ligt dat voor de schorsing, die uiteraard wel gevolgen heeft voor de beroepsbeoefening.

Het voorstel tot de wetswijziging BIG moet nog worden aangenomen door de Eerste Kamer.

Bron: Nursing

In januari 2011 zijn de richtlijnen voor reanimatie gewijzigd. Een overzicht van de wijzigingen én een stappenplan voor basale reanimatie.

In de nieuwe richtlijnen is gekozen voor de term “circulatiestilstand” in plaats van “hartstilstand”. Dit is een betere omschrijving van de gebeurtenis waarvoor reanimatie noodzakelijk is: hartstilstand leidt altijd tot circulatiestilstand. Niet elke circulatiestilstand hoeft op een hartstilstand te berusten, terwijl reanimatie toch noodzakelijk is.

Veranderingen in de richtlijnen van de basale reanimatie van volwassenen en het gebruik van de AED

• Bellen van het alarmnummer 112 gebeurt bij voorkeur met de mobiele telefoon.
• De nadruk ligt op borstcompressies van goede kwaliteit die minimaal worden onderbroken.
• Borstcompressies dienen tenminste 5 cm diep te zijn.
• De frequentie van de borstcompressies is tenminste 100/minuut.
• Gebruik van de AED is een integraal onderdeel van de basale reanimatie door leekhulpverleners.
• Doorgaan met borstcompressies tijdens het aanbrengen van de elektroden van de AED.
• Standaard AED’s mogen ook worden gebruikt voor het defibrilleren van baby’s en kinderen als er voor hen geen aangepaste AED voorhanden is.
• Een kleine aanpassing van de stabiele zijligging ter voorkoming van druk op de onderliggende arm.

Volgorde van handelen bij de basale reanimatie van volwassenen en het gebruik van de AED

1. Zorg ervoor dat het slachtoffer, de omstanders en uzelf veilig zijn.

2. Kijk of het slachtoffer reageert

Schud voorzichtig aan zijn schouders en vraag (luid): “Gaat het?”

3a.  Als het slachtoffer wel reageert

• Laat het slachtoffer in de houding waarin u hem aantreft, mits er verder geen gevaar dreigt
• Probeer te achterhalen wat er aan de hand is en zorg zo nodig voor hulp
• Controleer hem regelmatig

3b.  Als het slachtoffer niet reageert

• Roep om hulp
• Draai het slachtoffer op zijn rug en maak de luchtweg vrij met de hoofdkantel-kinlift methode:
  –– Plaats één hand op zijn voorhoofd en duw voorzichtig het hoofd achterover
  –– Maak vervolgens de ademweg vrij door twee vingertoppen onder de punt van de kin te plaatsen en deze omhoog te tillen

4. Houd de luchtweg open en kijk, luister en voel maximaal 10 seconden naar normale ademhaling

• Kijk of de borstkas omhoog komt
• Luister ter hoogte van mond en neus of u ademhaling hoort
• Voel met uw wang of er luchtstroom is
• Stel vast of de ademhaling normaal, niet normaal of afwezig isNB: Het kan voorkomen dat het slachtoffer in de eerste paar minuten na het ontstaan van de circulatiestilstand amper ademhaalt of af en toe een trage, happende adembeweging maakt: dit is de zogenaamde ‘agonale ademhaling’.
  Dit is geen normale ademhaling. Bij twijfel handelt u zoals bij niet-normale ademhaling.

5a. Als het slachtoffer wel normaal ademt

• Leg hem in de stabiele zijligging
• Laat bellen of bel zelf het alarmnummer 112 en vraag om een ambulance
• Controleer elke minuut of de ademhaling normaal blijft

5b. Als het slachtoffer niet ademt of niet normaal ademt, of u twijfelt

• Vraag een omstander een ambulance te bellen via 112 en vraag om een AED te brengen, indien beschikbaar
  Als u alleen bent, belt u zelf 112; gebruik bij voorkeur uw mobiele telefoon
• Alleen als een AED binnen uw bereik is, pakt u de AED. Laat het slachtoffer zo nodig even alleen.
• Start borstcompressies als volgt:
  – Kniel naast het slachtoffer ter hoogte van de bovenarm
  – Plaats de hiel van één hand op het midden van de borstkas
  – Plaats de hiel van uw andere hand bovenop de eerste
  – Haak de vingers van beide handen in elkaarZorg ervoor dat u geen directe druk uitoefent op de ribben, de onderste punt van het borstbeen of de bovenbuik;- Positioneer uzelf loodrecht op de borstkas, en duw deze met gestrekte armen tenminste 5 centimeter in, maar niet meer dan 6 centimeter

  – Laat na elke borstcompressie de borstkas geheel omhoog komen zonder het contact er mee te verliezen

  Herhaal de handeling met een frequentie van tenminste 100 per minuut; maar niet meer dan 120 per minuut.

  – Het indrukken en omhoog laten komen van de borstkas moet even lang duren.

6a. Combineer borstcompressies met mond-op-mondbeademingen

• Maak na 30 borstcompressies de luchtweg vrij met de hoofdkantel-kinlift methode
• Knijp de neus van het slachtoffer dicht met twee vingers van de hand die op zijn voorhoofd rust
• Houd de kin omhoog en zorg dat de mond iets open blijft
• Neem zelf een normale ademteug, plaats uw lippen om de mond van het slachtoffer en zorg voor een luchtdichte afsluiting
• Blaas rustig in gedurende 1 seconde als bij een normale ademhaling
  Als u ziet dat de borstkas omhoog komt, dan heeft u een effectieve beademing gegeven
• Haal uw mond van die van het slachtoffer en kijk of de borstkas weer naar beneden gaat
• Geef op dezelfde wijze de tweede beademing
• De twee beademingen mogen in totaal niet meer dan 5 seconden duren
• Plaats direct uw handen weer in het midden van de borstkas en geef 30 borstcompressies
• Ga door met borstcompressies en beademingen in de verhouding 30:2
• Onderbreek de reanimatie niet, behalve als het slachtoffer (goed) bij bewustzijn komt: hij beweegt, opent zijn ogen en begint normaal te ademenAls de borstkas niet omhoog komt bij een beademing
• Inspecteer de mond van het slachtoffer en verwijder zichtbare luchtwegbelemmering
• Beoordeel of u de hoofdkantel-kinlift methode goed uitvoert
• Geef niet meer dan 2 beademingen per keer en ga onmiddellijk door met 30 borstcompressies
• Als een tweede hulpverlener aanwezig is, wissel dan elke 2 minuten om vermoeidheid te voorkomen
• Onderbreek bij het wisselen de borstcompressies zo kort mogelijk

6b. Basale reanimatie zonder beademing
Als u geen beademingen kunt of wilt geven, geef dan alleen borstcompressies – continu – met een frequentie van tenminste 100 per minuut, maar niet meer dan 120 per minuut.

Waarom wordt ventilatie toch onderwezen? Als je het leert ben je niet verplicht het te doen.
Als je het niet leert ben je niet in staat om het te doen

7.  Zodra de AED er is

• Zet de AED aan: sommige AED’s starten automatisch na het openen van het deksel
• Bevestig de elektroden op de ontblote borstkas, terwijl de borstcompressies doorgaan (bij een tweede hulpverlener)
• Voer de gesproken/visuele opdrachten ogenblikkelijk uit
• Zorg ervoor dat niemand het slachtoffer aanraakt als de AED het hartritme analyseert

8a. De AED geeft wel een schokopdracht

• Zorg dat niemand het slachtoffer aanraakt
• Druk op de schokknop als de AED dit zegt, een volautomatische AED geeft de schok zelf
• Volg de gesproken/visuele opdrachten van de AED altijd direct op
• Start dus direct met borstcompressies

8b. De AED geeft geen schokopdracht
Volg de gesproken/visuele opdrachten van de AED direct op en start met borstcompressies.

9. Ga door met reanimatie totdat:

• Professionele zorgverleners de reanimatie overnemen of
• Het slachtoffer bij bewustzijn komt: hij beweegt, opent zijn ogen en begint normaal te ademen of
• Uitgeput bent

De veiligheid van de hulpverlener
De veiligheid van de hulpverlener en het slachtoffer staat voorop. Barrièremiddelen bij de mond-op-mondbeademing, zoals bepaalde filters of beschermende maskers met een éénrichtingsventiel, zijn in een laboratorium onderzocht. Deze barrièremiddelen kunnen de overdracht van bacteriën voorkómen. Er is (nog) geen onderzoek gedaan naar de effectiviteit van die barrièremiddelen in de praktijk.
Maar omdat het risico van ziekteoverdracht zeer laag is, lijkt het redelijk om te starten met beademing zonder barrièremiddel.

Het vaststellen van een circulatiestilstand
Het voelen naar pulsaties, zowel door leekhulpverleners als door professionele zorgverleners, is geen accurate wijze om de circulatiestilstand vast te stellen. De circulatiestilstand wordt uitsluitend vastgesteld aan de hand van twee criteria:

• Het slachtoffer reageert niet, èn
• Het slachtoffer ademt niet normaal of de ademhaling is afwezig.
  Meldkamercentralisten worden getraind om een protocol “vermoeden hartstilstand” te starten, op basis van bovengenoemde criteria.

De niet-reanimeren verklaring
Een niet-reanimerenverklaring kan door een persoon worden opgesteld en als deze aan een aantal eisen voldoet (handgeschreven, ondertekend, van een geboortedatum en van de datum van ondertekening voorzien) mag worden aangenomen dat deze de wens van de betrokkene weergeeft. De Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) verstrekt sinds najaar 2007 een niet-reanimerenpenning. Deze penning, gedragen aan een halskettinkje, is voorzien van een pasfoto, de naam, de geboortedatum en de handtekening van de eigenaar. Deze penning heeft dezelfde betekenis als een wilsverklaring op papier en dient gerespecteerd te worden.

Door:
Ellie Barends-Scholten, instructeur Eerste Hulp, instructeur Lotus, docent-Instructeur NODE,
E-mail: instructeur@eerstehulponderwijs.nl, eerstehulponderwijs.nl

Nadat hij een zere duim had opgelopen tijdens de behandeling van een 4-jarige, eiste de tandarts een schadevergoeding van de vader van het jochie.

Bosse, een jongetje van vier, moest naar de tandarts om een gaatje te laten vullen. Hij had er al nachten van wakker gelegen. Hij was bang. De tandarts had een week geleden bij het vorige bezoek een ontstoken kies getrokken en dat had erg pijn gedaan. De tandarts had Bosse toen niet verdoofd. Waarom de tandarts dat niet had gedaan, is onduidelijk.

Pedagogisch verantwoorde tandarts
Toen Bosse met zijn vader bij de tandarts binnenkwam, zag hij tot zijn opluchting dat een andere tandarts hem deze keer zou behandelen. Bosse ging in de grote stoel zitten maar voelde toch nog angst. Hij hield daarom beide handen voor zijn mond. De tandarts vroeg toen de aanwezige assistente om er een tweede assistente bij te halen. Zonder daarop te wachten, ging de tandarts verder. Hij pakte beide handen van Bosse vast om ze weg te halen van zijn mond. Met kracht haalde Bosse één van zijn handjes weg, waarbij de duim van de tandarts werd verdraaid.

Mag ik even vangen?
De tandarts wilde daarom geld zien van de vader van Bosse. De tandarts vreesde dat in de toekomst een hersteloperatie aan zijn duim nodig zou zijn. Hij zou dan zijn werk als tandarts enige tijd niet kunnen uitoefenen. Zijn arbeidsongeschiktheidsverzekeraar zou maar een beperkt bedrag uitkeren en er zou een risico zijn op voortijdige artrose. Hij stelde de vader aansprakelijk voor de schade die hij mogelijk in de toekomst zou lijden. Omdat de verzekeraar van de vader de aansprakelijkheid afwees, stapte de tandarts naar de rechter.

De aansprakelijkheid van een kind
Een kind jonger dan veertien jaar kan niet aansprakelijk worden gehouden voor onrechtmatig gedrag. Wel kunnen zijn ouders aansprakelijk zijn. De juridische vraag in deze zaak was of het gedrag van Bosse naar de tandarts toe onrechtmatig was geweest.

Het oordeel van de rechter
De afwerende reactie van Bosse was niet meer dan een paniekreactie, die niet zo onverwacht was, dat de tandarts daar als professioneel hulpverlener met een ruime ervaring niet op bedacht hoefde te zijn. De tandarts had de ingeroepen extra assistentie, die hij kennelijk nodig vond om op een verantwoorde wijze verder te kunnen gaan, niet afgewacht maar is alleen doorgegaan. Nadat beide assistentes aanwezig waren, werd Bosse vervolgens zonder problemen behandeld.

De tandarts had dus zelf eenvoudig maatregelen kunnen nemen ter voorkoming van letsel, aldus de rechter. De vader was niet aansprakelijk voor zijn letsel.

Bron:
Jurofoon

Rechtbank ’s-Hertogenbosch, 26 januari 2011