Tandarts veroordeeld voor misbruik gezagsverhouding met assistente
‘Zakelijk gaat het hartstikke goed met ons, maar privé wil jij een aantal dingen niet, dus het lijkt me beter dat ik ontslag voor je aanvraag’, aldus de tandarts tegen zijn assistente.
Werkgeverschap brengt macht met zich mee. Goed werkgeverschap brengt met zich mee dat deze macht, die juridisch gezien ‘gezagsverhouding’ wordt genoemd en één van de drie essentiële componenten van een arbeidsovereenkomst vormt, niet wordt misbruikt. Misbruik van deze macht kan zelfs tot strafvervolging leiden.
‘Wees lief anders
’
Een tandarts uit De Lier kon de verleiding niet weerstaan om van deze gezagsverhouding misbruik te maken. Een assistente die nog in haar proeftijd zat, kreeg van hem te horen dat ze maar moest oppassen want ze zat nog in haar proeftijd, en als zij privé niet met elkaar om konden gaan, dan zou hij de arbeidsovereenkomst tijdens de proeftijd opzeggen. Ook kreeg ze toegefluisterd dat als ze privé lief voor hem zou zijn, dan zorgde hij er ook voor dat ze mooie dingen kreeg. Terwijl de man dit zei, zoende hij haar op de mond en in haar nek, en pakte haar borsten en billen vast.
De vrouw deed aangifte en de tandarts werd vervolgd en veroordeeld voor – kort gezegd – ontucht en bedreiging. De ontucht had betrekking op de lichamelijke handelingen en de bedreiging op de chantage. De tandarts kreeg voor zijn onbetamelijk gedrag slechts een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van zes weken, met een proeftijd van twee jaar.
Eén getuigenverklaring is geen bewijs
De zaak was tot aan de Hoge Raad gekomen, omdat de tandarts niet alleen pleitte onschuldig te zijn, maar ook omdat zijn raadsman vond dat zijn cliënt niet op basis van één getuigenverklaring, namelijk die van het slachtoffer, kon worden veroordeeld. Voor een veroordeling moet er aan een zeker bewijsminimum zijn voldaan: een enkele getuigenverklaring is normaal gesproken onvoldoende.
Maar als de verklaring gedetailleerd genoeg is, wordt ondersteund door andere verklaringen ‘van horen zeggen’ en een enkel ander bewijsmiddel, dan kan een veroordeling volgen. En van die drie factoren was in deze zaak sprake, omdat naast consistente verklaringen van de vrouw zelf en verklaringen van de moeder en ex-vriend van de vrouw, er ook een belastend smsje van de tandarts was met een tekst die een werkgever niet betaamt.
Bron:
Jurofoon
Hoge Raad, 25 januari 2011, LJN BO6753 (o.a.)
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!