De opleiding Tandheelkunde blijft zes jaar duren. De ministers Agema en Bruins hebben besloten het eerdere voorstel om de opleiding in te korten naar vijf jaar niet door te zetten. In samenwerking met het KNMT, universiteiten en drie tandheelkundeopleidingen is er de afgelopen jaren intensief gepleit voor het behoud van de zesjarige opleiding.

Opleidingsverkorting Tandheelkunde stuitte op grote weerstand

De discussie over de verkorting van de opleiding heeft jarenlang geduurd, vooral omdat de tandheelkundeopleidingen er fel tegen waren. Etienne Verheijck, onderwijsdirecteur van Acta, stelde eerder: “Hoewel we het tandartsentekort begrijpen, denken we als Acta dat er betere oplossingen zijn dan het inkorten van de opleiding, zoals het verhogen van de instroom en het opleiden van meer buitenlandse tandartsen.” Hij waarschuwde dat het verkorten van de opleiding de mondzorg verder zou marginaliseren. Acta, samen met de tandheelkundefaculteiten in Nijmegen en Groningen, kreeg steun van een onafhankelijke commissie die eerder onderzoek had verricht naar de effecten van de verkorting van de opleiding.

31 extra opleidingsplekken Tandheelkunde

De ministeries van OCW en VWS hebben besloten de zesjarige duur van de tandheelkundeopleiding te behouden en tegelijkertijd het aantal opleidingsplekken uit te breiden. Er komen 31 extra plekken, waarvan 26 per studiejaar 2025-2026 en 5 per studiejaar 2026-2027.

De ministers Agema (VWS) en Bruins (OCW) kiezen voor deze uitbreiding, ondanks eerdere plannen voor 86 extra plekken. Ze baseren zich op recente onderzoeken en stellen dat de beoogde uitbreiding van 86 plekken pas over acht jaar haalbaar zou zijn vanwege de lange wetwijzigingstrajecten. Na de geplande uitbreiding van opleidingsplekken wordt eind 2025 een evaluatie uitgevoerd, waarbij het Capaciteitsorgaan bepaalt of er verdere uitbreiding nodig is en of dit financieel mogelijk is.

Bezwaren gehoord

Joke Kwakman, bestuurslid van de KNMT, reageerde positief op de beslissing van de ministeries van VWS en OCW. “Samen met de universiteiten en de drie tandheelkundeopleidingen zijn we zeer blij dat onze bezwaren tegen de verkorting van de opleiding serieus zijn genomen. We zijn opgelucht dat er geluisterd is naar de zorgen over de impact van de verkorting op de kwaliteit van zorgverlening.” Kwakman benadrukte dat het behouden van de huidige opleidingsduur essentieel is voor het waarborgen van de kwaliteit van de tandheelkundige zorg in de toekomst.

Bronnen:

FOLIA
KNMT

 

Maar liefst 44 procent van de nieuwe Belgische tandartsen heeft zijn diploma in het buitenland gehaald, schrijft Het Belang van Limburg. 1 op de 6 nieuwe tandartsen heeft een Roemeens diploma. De Vlaamse Beroepsvereniging Tandartsen is bezorgd over deze ontwikkeling.

44% met buitenlands diploma

Het aantal tandartsen in België met een buitenlands diploma neemt verder toe.
In 2021 haalde 70 procent van de nieuwe tandartsen zijn diploma in België en in 2023 was dat nog maar 56 procent. Zo heeft dus 44% van de nieuwe tandartsen een buitenlands diploma, zegt kamerlid Frieda Gijbels tegen de krant.

1 op de 3 met Roemeens diploma

Het kamerlid onderzocht de nationaliteit van de nieuwe buitenlandse tandartsen in België. Op de eerste plek staan de Tunesiërs (34 van de 178 nieuwe buitenlandse tandartsen) maar volgens Het Belang van Limburg heeft niemand zijn diploma in Tunesië gehaald.

Zorgen

Frank Herrebout, voorzitter van de Vlaamse Beroepsvereniging Tandartsen (VBT), maakt zich al langer zorgen om de buitenlandse artsen en zegt tegen de krant: “In Roemenië zijn er private opleidingen waar je gegarandeerd een diploma krijgt, als je maar betaalt. Een omweg waarvan de Tunesiërs alsmaar meer gebruikmaken. Maar het is juridisch zeer moeilijk om die diploma’s niet te erkennen.”

Gijbels wil dat buitenlandse tandartsen Nederlands spreken en zegt: ”Nederland legt zijn buitenlandse studenten een taalexamen op. Wij niet.” Frank Vandenbroucke, minister van Volksgezondheid, wil de wet over taal wel aanpassen en heeft een wetsontwerp gemaakt waarin zorgbeoefenaren een van de landstalen moet spreken. Volgens hem kunnen zorgverleners volgens de Grondwet echter niet verplicht worden om één specifieke taal te gebruiken.

Beperking aantal tandheelkundestudenten in België

Het aantal opleidingsplekken voor tandheelkundestudenten in België is inmiddels beperkt.
“Je krijgt die makkelijke toegang voor artsen met buitenlandse diploma’s moeilijk uitgelegd aan de Vlaamse studenten die geweigerd worden omdat de quota vol zitten”, zegt Gijbels.

Bron:
Het Belang van Limburg

De demissionair ministers Kuipers en Dijkgraaf drukken hun plan door om de opleiding Tandheelkunde in te korten. Die moet van 6 naar 5 jaar, schrijven ze in een brief aan de Tweede Kamer. De door hen ingestelde commissie die de inkorting heeft onderzocht, heeft aangetoond dat dat onverantwoord is. Het inkorten van de opleiding leidt tot risico’s voor de kwaliteit, de veiligheid en de kosteneffectiviteit van de zorg, zo stelt de commissie.

Extra opleidingsplekken

Door de huidige opleiding af te knijpen willen de ministers budgetneutraal 50 extra plekken creëren. Daarnaast komen er nog 36 extra opleidingsplekken die worden bekostigd uit het inkrimpen van het aantal studenten Geneeskunde met 31. Dat telt dan op tot 345 plekken, tegen 259 nu. Voorzitter Hans De Vries van tandartsenvereniging KNMT: “Investeren in de mondzorg willen de ministers niet: de operatie om meer tandartsen op te leiden mag niks kosten. En dat terwijl er al jarenlang niet in de opleiding is geïnvesteerd. De facto betekent de inkorting dus een harde bezuiniging op de mondzorg; een opvallend besluit door een demissionair kabinet.”

Onvoldoende gekwalificeerde tandartsen

Uit onderzoek van de commissie ‘Onderzoek verkorting opleiding tandheelkunde’, bestaande uit vertegenwoordigers van de universitaire opleidingen en de KNMT, blijkt inkorten van de opleiding leidt tot onvoldoende gekwalificeerde tandartsen. Afgestudeerden van een vijfjarige opleiding zullen niet het competentieniveau bereiken dat aansluit op de professionele standaard, met als gevolg risico’s voor de kwaliteit, de veiligheid en de kosteneffectiviteit van de zorg.

Andere EU landen

De ministers spreken dit tegen, omdat elders in de EU ook landen zijn die hun tandartsen in 5 jaar klaarstomen voor het vak en zij ook in Nederland mogen werken. Een vergelijking met de opleidingsduur in andere Europese landen loopt echter mank. De wettelijke kaders, scholing en verlening van mondzorg verschillen namelijk sterk tussen landen. In Nederland speelt preventie bijvoorbeeld een veel belangrijker rol, en wordt meer samengewerkt in samenhang met de algehele gezondheid en welzijn. Buitenlandse tandartsen die hier komen werken worden bij hun komst dan ook intensief begeleid. Daar komt bij dat studenten in het buitenland vaak een of twee jaar extra stagelopen na hun studie. De Vries: “We moeten tandartsen blijven opleiden die direct aan de slag kunnen en daarvoor zijn die 6 opleidingsjaren hard nodig.”

“Dat de ministers nu hun zin doordrijven stelt ons erg teleur”, stelt De Vries. “Gezien de grote bezwaren van de commissie, de opleidingen en de beroepsgroep enerzijds en de demissionaire status van het kabinet anderzijds was een pas op de plaats juist geweest.” De KNMT blijft in dit dossier optrekken met de universitaire opleidingen Tandheelkunde (Universiteit van Amsterdam, Vrije Universiteit Amsterdam, Rijksuniversiteit Groningen en Radboud Universiteit).

Omdat de inkorting bij wet geregeld moet worden, richten ze nu hun gezamenlijke inspanningen op de Tweede Kamer. De Vries: “We kampen met enorme tekorten en een steeds complexere zorgvraag. Dan moet je niet morrelen aan de kwaliteit van de opleiding. Het lerarentekort lossen we toch ook niet op door een jaartje van de PABO te schrappen?”

Bron:
KNMT

Van maandag 13 tot vrijdag 24 november 2023 heeft dr. Yvonne Buunk-Werkhoven twee weken lang gastcolleges gegeven aan studenten mondhygiëne, tandtechniek en tandartsassistent van de afdeling mondgezondheid, Hogeschool Kauno kolegija, Medicinos fakultetas. Voor dental INFO verwoordt ze haar observaties, gedachten en ervaringen.

Associate professor

Op uitnodiging van Daiva Mačiulienė, hoofd van de ‘Burnos sveikatos katedros, Medicinos fakultetas’ werkte ik dit jaar op basis van een ‘fixed-term employment contract’ als Associate Professor (gedragswetenschapper, psycholoog en mondhygiënist) aan de Kauno kolegija in Litouwen. Vorig jaar, halverwege december 2022, gaf ik een aantal online gastcolleges ‘Oral Health Psychology & Communication’ aan de studenten van de verschillende opleidingen, waarbij Inga Žitkuvienė mij als moderator heel behulpzaam was. En in de week voor de kerst bezocht ik Daiva en Aurimas Galkontas, de project-manager (projektų vadovas) in Kaunas voor een persoonlijke kennismaking en nadere inhoudelijke bespreking.

Onderwerpen die aan de orde kwamen waren:

• Oral Health Psychology & Communication
• From problem to problemdefinition
• Communication and teamwork
• Creative interventions, designing and implementation

Uitdagende aanpak

De inhoud van het programma was in de basis voor alle studenten in het mondzorgteam gelijk. Echter, ik vond het een heuse uitdaging om mijn colleges op de studenten uit de diverse studiejaren en verschillende opleidingen af te stemmen. De studenten waren tweede en derdejaars mondhygiëne, eerste en derdejaars tandartsassistenten en tweede en derdejaars tandtechniek studenten. De besproken basisonderwerpen zijn niet enkel van belang voor de professionele ontwikkeling, ook in de persoonlijke vorming en in het ‘denk-proces’ van de studenten hebben ze volgens mij een toegevoegde waarde. Hopelijk dragen mijn motiverende/coachende wijze van kennisoverdracht en het delen van ervaringen bij in hun mind-set. Ofwel dat deze interactieve colleges mogelijk een positieve invloed hebben op de gebruikelijke of karakteristieke mentale houding van de studenten. Anders gezegd, hoe studenten vanuit meerdere perspectieven situaties interpreteren en/of erop reageren.

Mondzorg(verleners) in Litouwen

Hoewel de tandheelkundige situatie niet helemaal vergelijkbaar is met de mondzorgsituatie in Nederland, zijn in Litouwen in de mondzorg ook bestaande werkprocessen, vaardigheden en methoden met de tijd veranderd en verbeterd. In tegenstelling tot de verscheidenheid aan beroepen in de Nederlandse tandheelkunde en de transitionele ofwel doelgerichte veranderingen, bestaat in Litouwen nog een relatieve traditionele beroepenverdeling; de tandarts (met enkele differentiaties), de mondhygiënist (3-jarige bachelor of 4-jarige master)¹, de tandtechnicus en de tandartsassistent. De verandering van een solistische praktijkvoering naar grotere samenwerkingsverbanden zijn eveneens, weliswaar mondjesmaat, merkbaar. De manier van samenwerken in een Litouwse tandartspraktijk met een minder breed palet aan ‘diverse zorgverleners’ is enigszins anders en verhoudt zich tot de huidige situationele werkomgeving, waarin een tekort aan tandartsassistenten de boventoon voert. Tandtechnici werken voornamelijk in externe tandtechnische laboratoria. Momenteel is er een onwenselijke situatie gaande, waarin tandartsen, die een tandartsassistent zoeken, een mondhygiënist aannemen, die vervolgens maar gedeeltelijk de deskundige en professioneel afgestemde zorgtaken kan/mag uitvoeren.² Het is als het ware ‘another way around, but different’ ten opzichte van de Nederlandse, m.i. niettemin een onwenselijke situatie, waarin allerlei assistenten worden ingezet om preventieve mondzorg te verlenen. Enfin, in dergelijke cyclische processen zullen alle belanghebbenden van de verandering, inclusief alle teamleden, betrokken dienen te worden.

Probleem definitie vanuit studentperspectief

Verheugd om met een gelijkwaardige benadering de verschillende studenten toe te treden, én ook omdat ik al mijn expertises³, mijn jarenlange klinische ervaringen en mijn vele onderwijs- en onderzoekservaringen kon inzetten, bleek in de uitwerking van de opdrachten enige bescheiden- en verlegenheid, inclusief een taalbarriere de studenten parten te spelen.

Special care patiënts

Tweedejaars student mondhygiëne Gabija Garaleviciute, werkte samen met Laura Augutyte, Monika Grigaliunaite, Vita Kazlauskaite het probleem ‘special care patiënts’ -Behandelen van personen met een beperking- in nadere details uit. Zij droegen daarbij een reeks oplossingen aan: Verandering in de houding van medisch personeel (diepgaand onderwijs; praktijkervaring tijdens de studie); Organisatie van cursussen gebitsreiniging voor het personeel van patiënten met extra zorg; Verwachtingen van de procedure vooraf aan de patiënten introduceren met behulp van voorlichtingsvideo’s, foto’s. Ook onderstreepten zij het belang van: geen vooroordeel over de patiënt hebben; de best mogelijke tijd van de dag plannen voor het bezoek en aandacht voor de duur van het bezoek – kortere, frequentere bezoeken.

Miscommunicatie tussen tandarts en tandtechnicus

Drie tweedejaars studenten tandtechniek, Samanta Šustauskaitė , Ksenija Tiurubajeva, en Liepa Matilionytė formuleerden een probleemdefinitie over ‘miscommunicatie tussen tandarts en tandtechnicus‘. Volgens hen is het probleem dat het eindresultaat (van het kunstgebit) niet altijd volledig voldoet aan de eisen. Met daarbij de kosten van extra tijd en materialen voor het herstellen van fouten. Het probleem bestaat sinds de tijd dat het maken van een gebitsprothese geen “eenmansklus” meer is, ook wel bekend als de opkomst van het specialisme zoals tandtechnicus. En zij geven aan dat het een probleem is voor de tandarts, de patiënt en de tandtechnicus. Als mogelijke oorzaken van het probleem noemen ze: dat de tandarts de behoeften van de patiënt en de vereisten voor de prothese verkeerd heeft begrepen. Of dat de tandarts niet de juiste praktische oplossing voor de medische situatie kent. Of de tandtechnicus heeft tandarts verkeerd begrepen. Kortom, onwetendheid en gebrek aan communicatie tussen het team. Zij beschouwen het hele team dat deelneemt aan de behandeling van patiënten als de target group voor het oplossen van dit probleem, opdat verspilling van tijd, geld en materialen als belangrijkste aspecten van het probleem kunnen worden voorkomen. Als mogelijke oplossing noemen zij Trinyte©. Dit is een applicatie voor tandtechnici en tandprothetici en het is ontworpen voor effectief beheer van prothetische behandelingen, verbetering van werkprocessen en winstoptimalisatie. De Trinyte©-applicatie is gebaseerd op het Dental Architecture Procedural Protocol. Vanaf de eerste stappen van het orderproces worden automatisch precieze uitvoeringsdata gepland en voorgesteld en worden deze gecoördineerd tussen verschillende specialisten. Ook is alle informatie over patiënten en hun bestellingen op één plek beschikbaar en op elk moment toegankelijk.

The lack of patient motivation during oral hygiene at home

Een drietal derdejaars mondhygiëne studenten kaarten het probleem ‘The lack of patient motivation during oral hygiene at home’ aan. Zijn noemden daarvoor 10 verschillende redenen:

1. Het belang niet weten: Niet begrijpen waarom mondhygiëne cruciaal is voor de algehele gezondheid kan leiden tot een gebrek aan motivatie;
2. Slechte ervaringen in het verleden: Negatieve ervaringen tijdens tandheelkundige procedures kunnen mensen doen aarzelen om de mondverzorgingsroutines te volgen;
3. Communicatieproblemen: Slechte communicatie tussen zorgverleners en patiënten kan leiden tot een gebrek aan bewustzijn over het belang van mondhygiëne;
4. Beperkte middelen: Geen toegang hebben tot mondverzorgingsproducten kan het moeilijk maken om een goede mondhygiëne te handhaven;
5. Impact op geestelijke gezondheid;
6. Fysieke uitdagingen: Mensen met fysieke beperkingen kunnen het een uitdaging vinden om reguliere mondverzorgingsactiviteiten uit te voeren, wat de motivatie beïnvloedt;
7. Culturele overtuigingen: Culturele gebruiken met betrekking tot mondverzorging kunnen attitudes en gedrag beïnvloeden, wat de motivatie beïnvloedt
8. Drukke levensstijl
9. Geen routine: Het ontbreken van een regelmatige mondverzorgingsroutine kan het verwaarlozen van mondhygiëne vergemakkelijken;
10. Gevolgen niet zien: Als mensen geen directe of ernstige gevolgen zien van een slechte mondhygiëne, voelen ze zich misschien niet gemotiveerd om er prioriteit aan te geven.

Opmerkelijk was dat zij aangaven zij aan dat de target group de mondhygiënisten zijn. Volgens deze studenten zouden mondhygiënisten zich moeten richten op het beter communiceren met patiënten over waarom teamwerk belangrijk is voor de mondgezondheid. Ze zouden goed moeten zijn in het motiveren van mensen door ze meer te te informeren en aan te leren.

Participeren in project begeleiden

Tijdens de stafmeeting evalueerden we het programma, bespraken we mijn observaties en ervaringen. Ook verkenden we mogelijkheden voor toekomstige samenwerking voor een nieuw project om een interventie te ontwikkelen onder leiding van Dr. Rasa Tamuliene, associate professor Applied Research Methodology, Pedagogics, Psychology. Haar project zal in samenwerking met de studenten worden opgezet. Bij het opzetten van dit nieuwe project, de pilot-studies, het nader uitwerken van de onderzoeken en het uiteindelijke schrijfproces van de Engelstalige manuscripten om te publiceren in internationale wetenschappelijke tijdschriften zal ik wellicht participeren in de vorm van inhoudelijk steunen en mede-begeleiden. Ik heb een toezeggings c.q. intentieformulier ondertekend zodat ik volgend jaar in de lente 2024 mogelijk weer word uitgenodigd om naar Kauno kolegija, Burnos sveikatos katedros, Medicinos fakultetas in Litouwen te komen.

Door: Yvonne Buunk-Werkhoven, thans lid van de redactieraad van De Psycholoog – het redactioneel onafhankelijk maandblad van het Nederlands Instituut van Psychologen (NIP). Als gedragswetenschappelijk-docent heeft ze in de 2e fase van de huisartsopleiding van Amsterdam UMC, lokatie VUmc | Hengelo gewerkt. Voorheen is Yvonne als gepromoveerd sociaal psycholoog én als ervaren praktizerende mondhygiënist jarenlang werkzaam geweest in het hoger onderwijs, onderzoek en bestuur binnen de mondzorg.

¹Rederiene G, Aidukaite G, Berlin V, Buunk-Werkhoven YAB, Puriene A. Practice characteristics and views of dental hygienists in Lithuania. Int J Dent Hyg. 2020 Nov;18(4):432-438. doi: 10.1111/idh.12458. Epub 2020 Jul 20. PMID: 32654356.
²Rederiene G, Buunk-Werkhoven Y, Aidukaite G, Puriene A. Relationship Between Job Satisfaction and Health of Hygienists in Lithuania. Int Dent J. 2022 Aug;72(4):512-518. doi: 10.1016/j.identj.2021.07.005. Epub 2021 Sep 23. PMID: 34565544; PMCID: PMC9381370.
³Buunk AP, Dijkstra P, Vugt M Van. Applying Social Psychology, 3rd edition. From Problem to Solutions. London: Sage Publications Ltd. 2021

Tijdens het congres PARO2024 gaan de sprekers de kracht van het parodontium en het belang van een mooie omlijsting van de tanden door gezond tandvlees voor de esthetiek nader toelichten. Zij zullen stap voor stap de richtlijnen volgen die de weg wijzen naar succesvolle behandeling van parodontitis. Voorbeelden van interdisciplinair samenwerking om de uitdagingen van complexe casuïstiek het hoofd te bieden komen uitgebreid aan de orde.

Belang van een gezond parodontium

Het belang van een gezond parodontium kan niet genoeg benadrukt worden. Niet alleen voor de mondgezondheid maar ook als het gaat om het bereiken van succesvolle restauratieve tandheelkunde met een esthetisch bevredigend resultaat. Een gezond parodontium vormt de basis voor een stabiele occlusie en biedt de nodige ondersteuning voor tandheelkundige restauraties. Een gezond parodontium heeft ook voldoende kracht om tanden te kunnen verplaatsen en zelfs nieuw bot aan te maken. Het houdt tanden op hun plaats en, indien nodig, geeft het de mogelijkheid om tanden en kiezen te verplaatsen om de juiste uitstraling te bereiken.

Richtlijnen

Om succes te behalen bij de behandeling van parodontitis is het volgen van nationale en internationale richtlijnen van groot belang. Deze richtlijnen bieden een leidraad voor een gestructureerd zorgplan en helpen tandheelkundige professionals om het juiste pad te bewandelen voor preventie en therapie van parodontale aandoeningen. Ze stellen hun in staat om geïnformeerde beslissingen te nemen op basis van wetenschappelijk onderbouwde benaderingen en ‘best practices’.

Krachten bundelen

In complexe casuïstiek, waarin parodontitis en verschillende aspecten van de tandheelkunde samenkomen, is interdisciplinaire samenwerking van onschatbare waarde. Door de krachten te bundelen met andere tandheelkundige specialismen, is een holistische aanpak mogelijk die het beste resultaat voor de patiënt oplevert. Of het nu gaat om het plannen van implantaatbehandelingen in samenwerking met een kaakchirurg, het afstemmen van orthodontische behandelingen op parodontale behoeften, of het samenwerken met een restauratief tandarts: interdisciplinaire samenwerking optimaliseert het eindresultaat.

Voor hele team

PARO2024 is een congres afgestemd op het hele tandheelkundige behandelteam: tandartsen, mondhygiënisten, tandarts(preventie)assistenten, kaakchirurgen, orthodontisten en tandtechnici.

Programma

Het congresprogramma bestaat uit de volgende lezingen:

Alwin van Daelen

-Parodontale aspecten van restauratieve tandheelkunde

Dr. Anna Louropoulou

-De kracht van het parodontium onthuld: Autotransplantaten

Prof. dr. Dagmar Else Slot en Tim Thomassen

-Paro stap voor stap

Prof. Dr. Fridus van der Weijden

-Succes verzekerd?

Prof. dr. Mark Timmerman

-Samen aan het werk maakt de zorg…!

Lees meer over www.paro2024.nl

Het kabinet wil het aantal opleidingsplekken voor tandartsen, huisartsen en psychologen uitbreiden. Dit zegt minister Kuipers in een brief aan de Tweede Kamer. Om de uitbreiding voor de extra opleidingsplekken tandheelkunde te bekostigen wil het kabinet de opleidingsduur voor de studie tandheelkunde verkorten van 6 naar 5 jaar.

Capaciteitsplan

Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) stelt elk jaar het Capaciteitsplan op waarin het aantal beschikbare opleidingsplaatsen voor opleidingen wordt aangegeven. Het huidige Capaciteitsplan geeft instroomadviezen voor het aantal plekken voor 2024, 2025 en 2026. Het kabinet volgt adviezen van het Capaciteitsplan zoveel mogelijk op. Op 13 juni hebben de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, de minister voor Langdurige Zorg en Sport en de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap een reactie gegeven op de laatste integrale raming van het Capaciteitsorgaan.

Vergroten opleidingsplekken bij tandheelkunde met verkorting opleidingsduur

In veel regio’s is een tekort aan tandartsen. Daarnaast is de verwachting dat veel tandartsen in de komende 10 jaar met pensioen gaan.
Om de tekorten op te lossen wil het kabinet het aantal opleidingsplekken voor de opleiding tandheelkunde verhogen van 259 naar tenminste 345. Om deze verhoging te bekostigen wil het kabinet de opleiding verkorten van 6 naar 5 jaar. De studie geneeskunde, die studenten opleidt tot basisarts, wordt juist kleiner. Het geld wat hierdoor beschikbaar komt wil het kabinet ook inzetten voor verhoging van het aantal opleidingsplekken bij tandheelkunde.

De KNMT en tandheelkundeopleidingen zijn ontstemd over de verkorting van de opleidingsduur. “Het idee dat een kortere opleiding goedkoper zou zijn, gaat volkomen voorbij aan de gevolgen van zo’n ingrijpend besluit. Een zorgverlener met een jaar minder opleiding kan niet dezelfde kwalitatieve zorg leveren als een zorgverlener met zes jaar opleiding. Dat in omringende landen al in vijf jaar wordt opgeleid, staat niet op zichzelf. Na het behalen van het masterdiploma in België bijvoorbeeld moet nog een postgraduaatsopleiding Algemeen Tandarts van een jaar (inclusief stage) worden gevolgd om als zelfstandig tandarts aan de slag te kunnen”, zegt de KNMT.

De tandheelkundeopleidingen hebben hun standpunt verwoord in een paper met als titel: Waarom het verkorten van de studie Tandheelkunde een slecht idee is. Dit paper is medeondertekend door de KNMT.

De beroepsvereniging wacht nu een kabinetsreactie af en na publicatie daarvan komen zij met een reactie.

Spreiding

Ook gaat het kabinet bekijken hoe er een evenwichtige spreiding van tandartsen kan worden gerealiseerd, waarbij bekeken wordt of het spreiden van tandartsopleidingen een oplossing hiervoor is. De hoogste prioriteit gaat hierbij uit naar regio’s met een lage tandartsdichtheid, zoals Zeeland.

Bronnen:
Rijksoverheid
KNMT

De NWVT Hamer-Duyvenszprijs 22 is op 17 april 2023 uitgereikt aan dr. Puck van der Wouden voor haar proefschrift: Agenda-setting for research in oral health care.

De Nederlandse Wetenschappelijke Vereniging van Tandartsen (NWVT) kent eenmaal per jaar een wetenschappelijke onderscheiding toe aan het tandheelkundig proefschrift dat door de NWVT Hamer-Duyvensz prijs commissie, als beste van dat jaar is beoordeeld.
Deze onderscheiding draagt de naam NWVT Hamer-Duyvenszprijs, zo genoemd omdat de prijs mede werd gefinancierd vanuit legaten van de tandartsen Hamer en Duyvensz.

Dr. Puck van der Wouden heeft haar onderzoek verricht aan ACTA. Promotoren waren prof.dr. G.J.M.G. van der Heijden en dr. H. Shemesh.

Perspectief op tandheelkundig onderzoek

Van der Wouden heeft de Hamer-Duyvenszprijs verdiend, omdat dit een proefschrift is met een apart perspectief op het tandheelkundig onderzoek. Het wil inzicht geven in het huidige mondzorg onderzoeksveld en probeert te bepalen wat de onderzoeksprioriteiten van mondzorgverleners en patiënten zijn.

In het eerste deel wordt het huidige mondzorg onderzoeksveld geanalyseerd en in kaart gebracht middels citatiepatronen in wetenschappelijke tandheelkundige tijdschriften, de financiering van mondzorguitgaven in Nederland en de onderzoeksonderwerpen van publicaties in het NTvT. Het stelt vast dat de huidige “onderzoeks-portefeuille” wordt beïnvloed door zogenaamde “academic drift”. Hierdoor neemt de focus op fundamenteel onderzoek toe terwijl dit ten koste gaat van het onderzoek dat de klinische mondzorg bedient.

Discrepantie tussen zorguitgaven en mate van onderzoek

Bovendien blijkt er een grote discrepantie te bestaan tussen enerzijds de zorguitgaven in belangrijke deelgebieden van de mondzorg en anderzijds de mate van het onderzoek in deze deelgebieden.
In het tweede deel worden aanbevelingen gedaan voor nieuwe onderzoeksrichtingen die zijn gebaseerd gezamenlijke prioriteiten van mondzorgverleners en patiënten. Middels 2 grote enquêtes worden de perspectieven van de mondzorgverleners en hun suggesties voor onderzoeksonderwerpen geanalyseerd en geprioriteerd Daarnaast worden knelpunten en behoeften van patiënten met chronische aandoeningen wat betreft hun mondgezondheid en mondzorg in kaart gebracht middels groepsdiscussies en interviews.

Belangrijkste onderwerpen

Uiteindelijk wordt hieruit een globale onderzoeksagenda voor de mondzorg ontwikkeld waaruit als belangrijkste onderwerpen worden gekozen:

Gedragsverandering ten behoeve van de mondgezondheid en De relatie tussen mondgezondheid en de algemene gezondheid. Andere relevante onderwerpen zijn: toegankelijkheid en betaalbaarheid van de mondzorg, het zorgsysteem zelf en de organisatie van de mondzorg.

Dit proefschrift is een metastudie naar “research waste” in mondzorg en probeert een aanzet te geven in beantwoording van de vraag: ‘Hoe verder met het onderzoek naar wat de tandartsalgemeen-practicus en de patiënt in Nederland werkelijk belangrijk vinden?’ De jury meent dat dit proefschrift – hoewel nog wat in algemeenheden gesteld – consequenties kan hebben voor het opstellen van een gedetailleerdere onderzoeksagenda naar het werkgebied van juist de tandarts algemeen practicus. Het proefschrift verdient daarom een extra attentie in de vorm van deze waardering.

Bron persbericht NWVT