Een slechte mondgezondheid kan in verband worden gebracht met een slechtere hartgezondheid bij nierdialysepatiënten. Uit een Japans onderzoek blijkt dat deze patiënten een slechtere mondgezondheid hebben dan gezonde leeftijdsgenoten en dat ze mogelijk ook risico lopen op aderverkalking.

Geen tijd voor de tandarts?

Patiënten met IgA-nefropathie moeten drie keer per week dialyse ondergaan in het ziekenhuis. De auteurs onder leiding van Taro Misaki van de afdeling nefrologie van het Seirei Hamamatsu General Hospital schrijven dat deze patiënten mogelijk geen tijd hebben om een tandarts te kunnen bezoeken. Daarnaast twijfelen tandartsen misschien om ze te behandelen omdat ze door hun medicijnen snel bloeden, vatbaar zijn voor bacteriële infecties en ongebruikelijke reacties op medicatie kunnen hebben.

Mondgezondheid en klinische gegevens vergelijken

De onderzoekers vroegen zich af of als gevolg hiervan dialysepatiënten een slechtere mondgezondheid hebben dan hun leeftijdsgenoten zonder nierziekte in het eindstadium. Ze vergeleken daarom de status van cariës en parodontale aandoeningen, en klinische gegevens bij 80 dialysepatiënten en 76 gezonde personen. Hiervoor werden het aantal vergane, ontbrekende of gevulde tanden (de DMFT-index), aantal C4-tanden (vernietiging van de gehele tandkroon) en parodontale pocketdiepte bepaald.

Dialysepatiënten missen meer tanden

Uit de resultaten bleek dat het aantal C4-tanden en missende tanden, en de DMFT-indexscore significant hoger zijn in dialysepatiënten dan de controlegroep. Ze hadden echter geen slechtere parodontale gezondheid.

Hoge DMFT-score correleert met hoge bloeddruk

Verder hadden uit de groep dialysepatiënten mensen met een DMFT-score van 24 of hoger significant vaker een hoge bloeddruk. Dit suggereert dat dialysepatiënten met ernstiger tandbederf een groter risico lopen op verharding van de bloedvaten, scherven de auteurs. Dit wordt in verband gebracht met hart- en vaatziekten.

Extra orale zorg en behandeling nodig

“Deze resultaten geven aan dat [hemodialyse]patiënten onvoldoende orale zorg en behandeling krijgen”, zeggen de onderzoekers. Ze vragen om extra ondersteuning en zorg voor deze patiënten. Tot slot geven de auteurs aan dat er meer onderzoek nodig is om te bevestigen dat cariës arteriosclerose kunnen veroorzaken.

Bron:
Plos One

De University of Sheffield gaat in samenwerking met Zilico Ltd een pijnvrije en niet-invasieve methode ontwikkelen die direct aantoont of een patiënt mondkanker heeft. Ze hebben van SBRI Healthcare £1 miljoen aan financiering gekregen om een functioneel prototype te ontwikkelen.

Toename in gevallen

Het aantal gevallen van mondkanker in het Verenigd Koninkrijk is de afgelopen 20 jaar met 135 procent toegenomen. Momenteel worden orale laesies visueel geïnspecteerd en gediagnosticeerd. Er zijn echter veel symptomen die niet door kanker veroorzaakt hoeven zijn. De enige definitieve diagnose kan worden gesteld door een biopsie van het weefsel.

EIS kan weefsel differentiëren

Eerder onderzoek heeft aangetoond dat elektrische impedantiespectroscopie (EIS) normaal, prekankerachtig en kankerachtig weefsel kan differentiëren op basis van de elektrische eigenschappen. De wetenschappers gaan nu uitzoeken of EIS kan worden gebruikt voor het vaststellen van mondkanker.

Real-time diagnose

Het nieuwe apparaat zou patiënten in staat kunnen stellen real-time diagnose te ontvangen. Hierdoor wordt het aantal onnodige biopsieën verminderd, aldus de groep. Dit zou betere uitkomsten voor de patiënten op kunnen leveren en een kostenbesparing voor de National Health Service.

Klinische proeg

Er is al een proof-of-concept-onderzoek uitgevoerd met 47 patiënten. De onderzoekers hopen dat het prototype in de komende twaalf maanden kan worden ingezet tijdens een volledige klinische proef. Door gebruik te maken van modellen hopen de onderzoekers de eigenschappen van verschillende weefseltypes beter te begrijpen.

“Een EIS-apparaat voor de diagnose van vermoedelijke mondkanker heeft het potentieel om een belangrijke bijdrage te leveren aan de zorg […] van de ziekte, het snel wegnemen van de onzekerheid en angst voor mensen zonder kanker en het verbeteren van de REIS naar vroege behandeling voor mensen met kanker en prekankerachtige laesies,” aldus een van de onderzoekers.

Bron:
University of Sheffield

Het integreren van tandheelkunde in de algemene gezondheidszorg is dezer dagen een hot topic. Dit blijkt weer uit een essay gepubliceerd in het Journal of Dental Education. Dr. Keith Mays schrijft hierin dat mondzorgprofessionals de kans hebben om een cruciale rol te spelen bij het verbeteren van de algehele gezondheid van de bevolking.

Baanbrekende gebeurtenissen

Mays, PhD, is de voorzitter van de American Dental Education Association en tevens interim-decaan aan de University of Minnesota School of Dentristry. Volgens hem waren er aan het begin van de 21^e eeuw twee baanbrekende gebeurtenissen die hielpen de perspectieven op het belang van mondgezondheid kritisch te verschuiven.

Mondgezondheid is meer dan gezonde tanden

In 2000 schreef David Satcher, het toenmalige operationele hoofd van het American Public Health Service Commissioned Corps, Oral Health in America: A Report of the Surgeon General. Hierin stelde hij dat mondgezondheid veel meer inhoudt dan gezonde tanden en werd de aandacht gevestigd op het feit dat tandcariës de meest voorkomende kinderziekte was. Daarnaast bracht de tragische dood van een 12-jarige die in 2007 stierf aan een herseninfectie door een abces aan het licht hoe tandcariës die niet worden behandeld vreselijke gevolgen kunnen hebben.

Integraal onderdeel algemene gezondheid

Satcher daagde alle zorgverleners uit om een stapje verder te gaan en deel te nemen aan de verbetering van de mondgezondheid van het land. De mondgezondheid is immers een integraal onderdeel van een goede algemene gezondheid. In het essay gaat Mays hierop door:

“Ik zou willen voorstellen dat niet alleen alle zorgverleners moeten bijdragen aan het verbeteren van de mondgezondheid, maar dat mondzorgverleners moeten bijdragen aan het verbeteren van de algehele gezondheid”, schrijft hij.

Verschillende uitdagingen

Er zijn echter verschillende uitdagingen die moeten worden overwonnen voor dat doel kan worden bereikt. Ten eerste is het gezondheidszorgsysteem vaak te gefragmenteerd. Zo bestaat er geen universeel elektronisch patiëntendossier waarmee de gezondheidsresultaten van patiënten gedeeld kunnen worden. Mede hierdoor is de communicatie tussen tandheelkundige zorgverleners en het algemene medische team vaak inadequaat.

Verder is de vergoeding van zorgkosten per zorgtype verschillend. Dit ondersteunt de screening van mondzorgprofessionals op chronische ziekten niet, aldus Mays. Ook kan het patiënten ertoe aanzetten selectief af te zien van het zoeken van zorg.

Overtuigd van kansen voor mondzorgprofessionals

Desondanks is hij ervan overtuigd dat tandheelkundigen kunnen deelnemen aan de transformatie van de gezondheidszorg. “Ondanks deze en andere obstakels bevinden we ons nog steeds in een moment van aanzienlijke kansen voor mondzorgprofessionals om bij te dragen aan de verbetering van de algehele gezondheid van de bevolking”, schrijft Mays.

Bron:
Journal of Dental Education

 

 

Een vrouw die gedurende 18 maanden tongpijn en smaakveranderingen ervoer bleek een zeldzame tumor te hebben die aan haar lingale zenuw was gekoppeld. Na een verbouwereerde tandarts en misdiagnose als sialoliet werd de tumor uiteindelijk herkend en verwijderd, aldus een BMJ Case Report.

Neurale tumor in mondholte is zeldzaam

Slechts 6,5% van de neurale tumoren komen voor in de mondholte en er zijn weinig gevallen gemeld van solitaire neurofibromen op de mond, zoals in dit geval. Solitaire neurofibromen zijn meestal goedaardig, klein, en onbeweeglijk en worden aangetroffen op gebieden die worden aangestuurd door de kinzenuw. Ze kunnen afhankelijk van hun locatie en grootte ernstige neurale pijn veroorzaken.

Tandarts, specialisten kunnen geen diagnose stellen

Een groep onder leiding van Alexander Straughan van George Washington University School of Medicine and Health Sciences beschrijft het geval van een 60-jarige vrouw die naar haar tandarts ging met een prikkende sensatie in haar tong. Nadat de tandarts geen diagnose kon stellen bezocht ze verschillende andere specialisten.

Ook uit afspraken met een mondchirurg en neuroloog kwam niks. Ondertussen beschreef de patiënt haar pijn als het steken van een gloeiendhete pook door haar tong – en de pijn werd steeds erger. Daarnaast had ze moeite met proeven en een aanhoudende metaalsmaak in haar mond.

Verwijding van kanaal van Wharton

Uiteindelijk sprak ze met een otolaryngoloog waarna ze een echo van het submandibulaire gebied onderging. Hierop was een hyperechoïsche submandibulaire massa van 5 mm te zien en een verwijding van haar kanaal van Wharton. De voorlopige diagnose was het hebben van een speekselsteen die operatief verwijderd zou worden.

Pijn ondanks verdoving

Tijdens de procedure voelde de vrouw echter een scherpe neurogene pijn in haar tong, ondanks het verdoven van haar linguale zenuw. Hierna werd besloten om te stoppen met de operatie. Omdat ook een MRI-scan geen uitsluitsel kon geven, werd een computertomografiescan uitgevoerd.

Schwannoom wordt operatief verwijderd

De scan toonde geen definitieve uitkomst maar wel een asymmetrische prominente mogelijke linker gezichtsader in het submandibulaire gebied. Een nieuwe operatie werd uitgevoerd om het gebied te verkennen en de massa te verwijderen. Gelukkig meldde de patiënt dat ze onmiddellijke pijnverlichting voelde nadat het schwannoom van ongeveer 4 cm uit haar linguale zenuw was verwijderd. Twee jaar later ervoer ze geen tongpijn of prikken meer, maar wel periodieke gevoelloosheid.

Vergeet neurofibromen niet

Voor clinici verder gaan met diagnoses en behandelingen in soortgelijke gevallen zouden ze een goed begrip moeten hebben van de anatomie van hoofd en nek en moeten luisteren naar de klachten van de patiënt, volgens de auteurs. Ze zeggen dat de casus “zou moeten helpen bij het differentiëren tussen [mond-] massa, waaronder linguale neurofibromen. […] Externe en linguale zenuw-geassocieerde massa’s zoals neurofibromen moeten in differentiaal opzicht worden overwogen”.

Bron:
BMJ Case Reports

 

 

Het was al bekend dat een slechte mondgezondheid voor problemen elders in het lichaam kan zorgen. Nu worden ook inflammatoire darmziekte (IBD) waaronder colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn hiermee in verband gebracht, volgens een dierstudie die in Cell is gepubliceerd.

Oorzaak onbekend

Ongeveer drie miljoen Amerikanen zijn gediagnosticeerd met inflammatoire darmaandoeningen die chronische ontstekingen in het maagdarmkanaal veroorzaken. Er is nog geen remedie en de exacte oorzaak van IBD is onbekend. De onderzoekers, onder leiding van Nobuhiko Kamada, PhD, assistent-professor interne geneeskunde van de University of Michigan, vroegen zich af of en zo ja hoe orale ziekten ook de ernst van gastro-intestinale ziekten beïnvloeden.

Muizenstudie

Ze maakten hiervoor gebruik van muizen. Door ligaturen rond de tanden van enkele dieren te plaatsen accumuleerden bacteriën zodat door bacteriën veroorzaakte ontstekingen en botverlies werden versterkt. Na twee weken werden de muizen behandeld met dextran natriumsulfaat om colitis te induceren.

Disbalans in het orale microbioom

Uit de resultaten bleek dat de muizen met colitis een hoger gewichtsverlies, hogere ziekteactiviteit en meer ontsteking in de dikke darm hadden. Er kwamen twee manieren naar voren over hoe orale bacteriën darmontsteking kunnen verergeren. Bij de eerste manier leidt parodontitis tot een disbalans in een normaal gesproken gezond oraal microbioom. De toename van het aantal ziekteverwekkers, waaronder Klebsiella– en Enterobacter-soorten, zorgt ervoor dat de ontsteking naar de darm kan verplaatsen.

“Het normale darmmicrobioom verzet zich tegen kolonisatie door exogene of vreemde bacteriën. Maar bij muizen met IBD worden de gezonde darmbacteriën verstoord waardoor hun vermogen om ziekteverwekkende bacteriën uit de mond te weerstaan wordt verzwakt,” aldus Kamada.

T-cellen

De tweede manier komt voort uit het activeren van de T-cellen in de mond door parodontitis. T-cellen spelen een grote rol in het adaptieve immuunsysteem. De geactiveerde cellen verplaatsen zich naar de darm – niet hun normale omgeving. Hier alarmeren ze de immuunrespons van de darm waardoor ze de ontsteking verergeren.

Lager risico door goede mondverzorging

Het risico op IBD kan volgens de auteurs worden verminderd door het behouden van optimale mondverzorging bij de patiënt. Wanneer er geen ziekteverwekkende orale biofilms en parodontale ontstekingen aanwezig zijn kan dit voorkomen dat de T-cellen en hun bijbehorende antigenen vermeerderen, en daardoor een ontsteking in de darm veroorzaken of verergeren.

Bron:
Cell

NutraIngredients-USA

In elke mondzorgpraktijk doet zo’n vijf procent van de patiënten in de mondzorgkunde iets met muziek (blazen). Problemen in het orofaciale gebied komen regelmatig voor. Vraagt u er niet naar, dan zullen die u voor een groot deel ontgaan.

Wat doet u met een puber die naar het conservatorium als hout/koperblazer wil en een beugel nodig heeft? Wat doet u als uw patiënt een overbeet heeft en klarinet speelt? Of als zich een koperblazer meldt met gingivitis en/of pijnklachten in de mond? Slechts enkele van de veelheid aan vragen die op u af kunnen komen.

Blazers en (alt)violisten komen nogal eens in de problemen op mond-, gebits- of kaakgewricht gebied. Of het nu pubers, bejaarden, amateur- of professionele musici betreft; zowel de musicus als behandelaar weet vaak niet dat er hulp voor mogelijk en nodig is. Eenieder die zelfstandig of in een tand-/mondheelkundig team werkt, krijgt vroeg of laat met deze specifieke problematiek te maken. Wat doet u met een puber die naar het conservatorium als hout/koperblazer wil en een beugel nodig heeft? Wat doet u als uw patiënt een overbeet heeft en klarinet speelt? Of als zich een koperblazer meldt met gingivitis en/of pijnklachten in de mond? Slechts enkele van de veelheid aan vragen die op u af kunnen komen.

Stressfactoren

Bij musici komen veel lichamelijke en psychosociale problemen voor; tot zeventig procent van de professionele musici kan twee weken per jaar niet musiceren vanwege de klachten. Dat is ook niet verwonderlijk als gekeken wordt naar alle stressfactoren in en rond de musicus. Het zijn met name blazers die bij klachten aan hun gebit met specifieke vragen komen. Wat te denken van de klarinettist die acht uur per dag met het mondstuk letterlijk en figuurlijk een wig drijft tussen zijn onder- en bovengebit. Vaak speelt men al vanaf jonge leeftijd en heeft het zich ontwikkelende gebit, tot en met het kaakgewricht, een uitweg moeten vinden in deze situatie. Bij welke inclinatiehoek van de snijtanden adviseert u dat er een reconstructie dient plaats te vinden?

Ook (alt)violisten die hun instrument vele uren asymmetrisch onder de kaak klemmen, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van klachten. Daarbij komt nog dat veel beroepsmusici een onregelmatig bestaan hebben, slechter eten, soms verslavingsgedrag vertonen, minder structurele tandhygiëne uitvoeren en vaak ook financieel beperkte mogelijkheden hebben voor goede tandheelkundige zorg. In de diagnostiek en behandeling is het nodig om op de hoogte te zijn van de specifieke factoren die bij het individu een medeoorzaak van de klachten zouden kunnen zijn.

Transdisciplinair denken

(Para)medici buiten de tand/mondheelkunde worden ook regelmatig geconfronteerd met klachten die uiteindelijk terug te voeren zijn op problemen in het mond-, gebits- of kaak(gewricht)gebied. In de revalidatiegeneeskunde en orthopedie betreft dit vaak pijnklachten in het nek/schouder gebied, bij de neuroloog hoofdpijnklachten, bij de KNO arts de bijholteproblematiek; u kunt zich hier nog wel wat bij voorstellen, alhoewel u waarschijnlijk nog nooit met een revalidatiearts heeft overlegd. Omgekeerd komt het waarschijnlijk ook weinig voor dat de revalidatiearts gericht met u overlegt, aangezien de mond- en tandheelkunde bij de gemiddelde arts een ’niemandsland’ is. En onbekend maakt onbemind.

Onduidelijker wordt het bijvoorbeeld bij ademhalings- en darmproblemen. Er blijkt een directe en complexe relatie te zijn tussen onder andere de tongmusculatuur en het middenrif. De tong heeft weer een directe relatie met de rest van het mondgebied. Zeker bij blazers en zangers die de gehele mondholte inzetten bij de toonvorming en articulatie, heeft dit alles verstrekkende gevolgen.

Bij blazers met klachten in het mondgebied kan deskundig advies worden gevraagd, bijvoorbeeld bij de Nederlandse Vereniging voor Dans en Muziekgeneeskunde of het Revalidatie Expertise Centrum voor Muziek & Dans, Revalidatie Friesland. Dit geldt met name als de klachten steeds terugkeren, langer dan zes weken duren of als de patiënt niet goed reageert op de ingezette behandeling.

Mondstukken

In dit kader voert een uitgebreide opsomming van alle specifieke problematiek te ver. Een aantal highlights zullen hier worden aangestipt over bijvoorbeeld de directe interactie tussen de mondstukken van blaasinstrumenten en de orofaciale structuren. Hiervoor is de indeling van Strayer (fig.1) erg verhelderend. Klasse A betreft dan de koperblaasinstrumenten met een onderverdeling in hoge (bijv. trompet) en lage instrumenten (tuba, trombone); bij de eerste worden kleine mondstukken gebruikt, bij de laatste groep grote. U kunt zich voorstellen dat langdurige druk van een groter mondstuk een andere invloed (en op een andere plek ten opzichte van het gebit) heeft, dan een klein mondstuk.

Afbeelding: De indeling van hout en koperblaasinstrumenten volgens Strayer waarbij de verschillende invloed op het mondgebied goed te zien is. (Bron: E. Grammatopoulos: Effects of playing a wind instrument on the occlusion. American Journal of Orthodontics & Dentofacial Orthopedics; 2012: 141, 138-145).

De druk die het mondstuk uitoefent op de lipspieren en het gebit is zeer verschillend. Toch kan men zich snel vergissen hoe dit in de binnenkant van de mond gaat. De dwarsfluit veroorzaakt relatief weinig druk, de hobo en andere hoogklinkende koperinstrumenten (trompet) zorgen echter voor zeer hoge druk tot in het zachte gehemelte. In een recente masterscriptie vond de Groningse tandheelkunde studente Merel Woldendorp inderdaad een relatie bij trompettisten tussen een hoge mondstukdruk op de lippen en tandheelkundige- en embouchureproblemen. Komt daar nog een correctieneiging bij in verband met een aanwezige over-, of in mindere mate, onderbeetstand (vergelijk bruxisme), dan is het wachten op verstoring van de stabiliteit en coördinatie van de intraorale spiertjes. Instabiliteit en ongunstige belasting van het craniomandibulaire gewricht met dysplasie kan het vervolg zijn.

Over- of onderbeet

Omdat de positie van de verschillende blaasinstrumenten ten opzichte van het gebit anders is, kan het zijn dat sommige instrumenten een over- of onderbeet juist stimuleren. Gespecialiseerd kaakchirurg Berndt Lapatki heeft hiervoor een verhelderend overzicht ontwikkeld. Hiermee is het direct duidelijk of bepaalde combinaties van soort instrument en kaakstand gunstig dan wel ongunstig zijn. Soms kan een blaasinstrument juist worden ingezet om een ongunstige stand van de snijtanden te verbeteren. Meest bekende voorbeelden hiervan zijn het bespelen van de klarinet of saxofoon bij een Angle-klasse II-2 of het bespelen van de dwarsfluit bij Angle-klasse II-1 (de tegengestelde stand van de bovensnijtanden ten opzichte van de ondertanden).

Het stoten of langdurige druk van het mondstuk tegen lippen, tandvlees of gebitselementen kan ook veel problemen geven. Een goede analyse kan worden gemaakt door de tandarts of kaakchirurg, maar ook mondhygiënisten en tandartsassistenten zijn uitstekend in staat om dit soort oorzaken op te sporen. Het is van belang om de patiënt het instrument mee te laten brengen en te kijken wat de blazer feitelijk doet. Met een nuchtere blik komt men dan een heel eind. Waar staat het mondstuk ten opzichte van de mond? Zijn er opvallende zaken te zien in het algemeen of als de blazer hoog dan wel laag speelt? Elke blazer verandert dan een beetje zijn/haar embouchure.

Model

Bij een afwijkende stand van gebitselementen of asymmetrieën in het gebit kunnen snel problemen ontstaan. Grotere problemen kunnen zich echter voordoen als bij een goed functionerende blazer gebitselementen qua stand worden aangepast. Het is dan van belang om een model te hebben van de uitgangssituatie, zodat altijd kan worden teruggewerkt naar deze situatie, mocht er, bijvoorbeeld traumatisch, een gebitselement verloren gaan, Ook hier geldt dat een nuchtere blik op de combinatie van blaasinstrument en blazer veel informatie kan opleveren.

Voor wat betreft het belang van de inclinatiestand van de snijtanden op het blazen wordt hier volstaan met de melding dat deze stand bepalend is voor de richting van de luchtstroom in de mondholte naar de lippen toe. Onder invloed van beugels maar met name de ouderdom verandert de inclinatie en kan orthodontisch ingrijpen soms genoodzaakt zijn ten behoeve van in ieder geval het musiceren.

Praktische tips

Musici kosten tijd. Eén keer meer tijd nemen levert veel resultaat op.

CODE of embouchure

Om gestructureerd naar de voor een koperblazer relevante orofaciale structuren te kijken, kan inmiddels gebruik gemaakt worden van ‘de CODE of Embouchure’ (zie youtube), een gevalideerde testbatterij met relevante items voor embouchure- en tandheelkundige problemen bij koperblazers. Dit meetinstrument bestaat uit 4 delen waarbij enerzijds naar de vorm en stand van orofaciale structuren wordt gekeken, en anderzijds naar het functioneren van deze structuren met/zonder koperblaasinstrument. Uiteindelijk komen de verschillende facetten van het koperblazen aan de orde.

Behandel zonder kennis van zaken nooit een hout- of koperblazer met standscorrigerende ingrepen tenzij vooraf deskundig advies is ingewonnen. Bij (semi)professionele blazers is het zeer raadzaam om een uitgangsbasis van het gebit in gips vast te leggen.

Indien klachten langer dan zes weken bestaan of gedeeltelijk therapieresistent zijn, kan verwijzing naar een collega-specialist, ander specialisme of transdisciplinair werkend team een overweging zijn. Denk bij nekklachten bijvoorbeeld eens aan de revalidatiearts.

Bij het Revalidatie Expertise Centrum voor Muziek & Dans, van Revalidatie Friesland is een specifiek spreekuur voor musici (zoals ook elders een aantal van deze multidisciplinaire spreekuren zijn).

Door:
dr. Kees Hein Woldendorp, Revalidatiearts en coördinator van het Revalidatie Expertise Centrum voor Muziek & Dans bij Revalidatie Friesland.

 

Update artikel juni 2021

Voor het eerst is aangetoond dat vapen het orale microbioom verandert. Een nieuwe studie onder leiding van onderzoekers van het NYU College of Dentistry heeft ook ontdekt dat gebruikers hierdoor vatbaarder zijn voor ontstekingen en infecties.

Steeds populairder

Elektronische sigaretten, waarin nicotine wordt geïnhaleerd in een damp, worden steeds populairder als vervanger van traditionele sigaretten. Waar van het laatste de negatieve gezondheidsgevolgen wat betreft tandvleesziektes en -ontsteking algemeen bekend zijn is dit nog niet het geval bij de elektronische variant.

Weinig data over schadelijkheid vapen

Er wordt gedacht dat vapen minder schadelijk is maar er zijn weinig data bekend over de gevolgen met name op de lange termijn. Volgens de onderzoekers is er een groeiend aantal mensen dat ziek wordt of sterft aan ziektes die verband houden met vapen en is het dus essentieel dat we meer leren over het effect van e-sigaretaerosols op het orale microbioom.

Onderzoek naar invloed vapen op microbioom

Ze onderzochten de damp van e-sigaretten en de invloed ervan op het orale microbioom en de gezondheid van het immuunsysteem. Daarnaast evalueerden ze hoe vapen de infectie-efficiëntie van orale pathogenen beïnvloedt met behulp van een nieuwe generator die e-sigaretaerosol kan produceren. Ook hebben ze pro-inflammatoire immuunmediatoren gemeten.

Veel tandvleesproblemen bij (e-)sigarettenrokers

In totaal werd het orale microbioom bestudeerd bij 119 deelnemers uit de groepen gebruikers van e-sigaretten, gewone sigarettenrokers en degenen die nog nooit hadden gerookt. Tandvleesaandoeningen of -infecties ware significant hoger bij sigarettenrokers (72,5%) dan niet-rokers (28,2%). Ook gebruikers van e-sigaretten hadden daar vaker last van (42,5%).

Overwicht van pathogenen

Daarnaast werden bij niet-rokers andere micro-organismes in de mond gevonden dan de andere twee groepen. Het overwicht van parodontale pathogenen bij rokers is een weerspiegeling van de aangetaste parodontale gezondheid zeggen de onderzoekers.

Ook lokale immuunomgeving beïnvloed

Het veranderde microbioom bij gebruikers van e-sigaretten beïnvloedt ook de lokale immuunomgeving van de gastheer in vergelijk met niet- en sigarettenrokers. De concentraties van bepaalde cytokines die betrokken zijn bij ontstekingsreacties waren sterk verhoogd bij vapers. Tenslotte waren epitheelcellen die aan aerosol werden blootgesteld vatbaarder voor infecties.

Verhoogd risico op orale ontsteking en infectie

“Onze studie suggereert dat het vapen van elektronische sigaretten verschuivingen in de orale omgeving veroorzaakt en in hoge mate de kolonisatie van complexe microbiële biofilms beïnvloedt, wat het risico op orale ontsteking en infectie verhoogt,” aldus een van de onderzoekers.

Bron:
iScience
NYU

Vapen wordt steeds meer het alternatief voor roken. Het zou zogenaamd zeker 95% minder schadelijk zijn dan sigaretten, maar is dit wel zo? Simran Bains keek naar de effecten van vapen op onze mondgezondheid.
Een elektronische sigaret is een elektronisch apparaat dat een aerosol produceert met een mix van stofdeeltjes en vloeistofdruppels in een gas. Dit gas wordt gemaakt door de e-vloeistof te verwarmen met metalen spoelen en wordt ingeademd door de gebruiker.

Bestandsdelen van de dampen

De damp bevat een oplossing van giftige en niet-giftige chemicaliën. Zo zit er benzeen in, wat ook wordt gevonden in de uitlaatgassen van auto’s. Van deze kankerverwekkende stof kunnen zich dampen vormen bij gebruik van het apparaat bij hoge temperaturen.

Ook zitten er zware metalen in, hoewel onderzoekers het niet eens zijn over de giftigheid van deze stoffen bij lage concentraties. Verder is bestandsdeel nicotine is bij iedereen bekend als een verslavend stofje met negatieve gezondheidsgevolgen. Er zit in de EU maximaal 20 mg/ml nicotine in de vulvloeistof van e-sigaretten. Tot slot zitten er niet-giftige zoetstoffen en smaakstoffen in, waaronder de stofjes propyleenglycol en plantaardige glycerine die de basis van de e-vloeistof vormen.

De gevolgen voor mondgezondheid

Wanneer mondslijmvlies wordt blootgesteld aan chemicaliën veroorzaakt dat veranderingen in het epitheelweefsel. Dit kan parodontitis veroorzaken wanneer het een ontstekingsreactie bevordert. Het is essentieel dat clinici grondige beoordelingen van zachte weefsel uitvoeren en eventuele slijmvliesveranderingen documenteren.
Contact met de zoetstoffen in de rook heeft ook gevolgen voor het cervicale glazuur op het mandibulaire voorste sextant. Bij dit primaire contactpunt kunnen de zoetstoffen uit de e-vloeistof aerosol leiden tot demineralisatie. Hoewel het spijsverteringskanaal deze chemicaliën makkelijk kan verwerken, is dit niet het geval voor de luchtwegen. Dit kan leiden tot gezondheidsrisico’s voor de luchtwegen.

Vergelijking met sigaretten

Eén vloeibare nicotinepatroon bevat ongeveer 200 trekjes, gelijk aan de hoeveelheid nicotine in één pakje van 20 sigaretten. Onderzoeken kijken tot op heden alleen naar de gezondheidseffecten van vapen op ex-rokers. Ze tonen aan dat vapingrook slechts een klein aantal chemicaliën bevat vergeleken met tabaksrook.
Op de korte termijn biedt overschakelen op vapen dus verbeteringen voor de gezondheid. Er zijn echter nog geen studies gedaan naar de gezondheidseffecten op niet-rokers die zijn gaan vapen.

Langetermijneffect voorlopig nog onbekend

Er is momenteel ‘schaars’ bewijs dat vapen kan helpen bij het stoppen met roken, maar het zal tientallen jaren duren om de effecten grondig te onderzoeken. Dit zegt de World Health Organisation. Voor niet iedereen hoeft het een even effectief hulpmiddel te zijn. Er is dus meer onderzoek nodig naar de gevolgen, risico’s en gezondheidseffecten van vapen. Tot die tijd moeten de nadelige effecten van passief vapen worden gemonitord.

Bron:
Dentistry