The day after
De dag nadat ik Mondhygiënist van het jaar werd. Het duizelt me nog steeds! ‘…en Lieneke stak met kop en schouders er bovenuit en is de winnaar’, zei Schelte Fokkema, parodontoloog, ineens na een inleiding die mij wel uren leek te duren. De hele week had ik al de zenuwen toen ik had gehoord dat ik genomineerd was door mijn lieve baas. Een paar dagen later bleek ik in de finale te staan, voor de 2e keer op rij. Ik was serieus door het dolle heen en maakte het meteen maar wereldkundig via de social media. Na de bekendmaking tijdens het VPM-congres belde ik mijn moeder Goh! Rij je wel voorzichtig terug? en mijn man Wist ik toch? Dan bestel ik maar pizza
. ‘ En ik stamelde als de olympiër Churandy Martina ‘Ik ben zo blijjjj!’ Na het congres mocht ik mee-eten met de organisatie en hebben we nog gezellig nagekletst.
Big smile
Onderweg naar huis bleef mijn Iphone onophoudelijk trillen. Thuisgekomen wachtte mijn man me op met een big smile. Hij had zelfs vlaggetjes opgehangen en mijn kleine meid, die al lang en breed in bed lag, had een prachtige tekening gemaakt. Mijn ouders hadden al een bloemetje gebracht. Wat een feest!
Felicitaties
De volgende dag zag ik dat mijn mailbox totaal door zijn hoeven was gezakt door alle felicitaties. Ook in de sportschool werd ik gefeliciteerd. Zelfs mijn witte was zwaaide naar mij door het raampje van de wasmachine. Want, tja, mij leventje rolt gewoon door. Maar al snel kreeg ik een WhatsAppje van mijn IT-groep. Of er een taart gebracht kon worden. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen. Ook mijn zus (tandarts) kwam mij feliciteren en zette trots een bericht op haar Facebookpage. Op maandag hing de radio weer aan de telefoon. Het houdt niet op! Tussendoor probeer ik mijn administratie te doen en de laatste dingen te regelen voor het symposium Naoberschap in de Mondzorg.
Gewoon doen
Hoe doe je dat toch, waar haal je de tijd vandaan? is een veel gestelde vraag. Ik hoor dat collegas denken dat het onbereikbaar is om ook Mondhygiënist van het Jaar te worden. Ik denk dat als je jouw passie laat spreken, drempels neemt en er gewoon voor gaat, iedereen het kan worden. Iedereen heeft zijn eigen talent en het enige wat je dan nog moet doen is het gewoon doen. Okay, dat klinkt heel eenvoudig. Toch even een nuance. Je moet de ruimte er ook voor krijgen. Ook ik ben afhankelijk van anderen. Van de oppas opas en omas, van mensen die het begrip Naoberschap ook begrijpen zelfs als ze nog nooit van het woord hebben gehoord. Het heeft ook flexibiliteit van mijn omgeving gevraagd en ik wil hen bij deze enorm bedanken voor hun steun en toeverlaat!
Reactie van Lieneke-Steverink-Jorna op het winnen van de titel Mondhygiënist van het jaar, tijdens het VPM-congres op 8 maart.