Studenten Lieke Broekmeulen en Kelsey Sabandar onderzochten wat zijn de percepties en attitudes van mondhygiënisten zijn met betrekking tot het toepassen van POCT’s op biomarkers in speeksel als onderdeel van de mondzorg-behandelingen.

Onderzoeksmethode

Broekmeulen en Sabandar maakten gebruik van kwalitatief beschrijvend onderzoek. Daarvoor namen ze individuele, semigestructureerde interviews af bij een steekproef van 7 mondhygiënisten. Daarvoor maakten ze gebruik van een interviewguide en een casus.

De data werd geanalyseerd aan de hand van de stappen van de grounded theory. Dat wil zeggen: de data werd eerst gefragmenteerd, vervolgens werd de relevantie vastgesteld, en daarna werd de data open, axiaal en selectief gecodeerd.

Resultaten

De interviews die de studenten afnamen leverden antwoorden op in de volgende thema’s: de positie van de mondhygiënist, professionele kennis, de visie ten aanzien van POCT’s, en de beïnvloedende factoren.

Op hun poster lichten Broekmeulen en Sabandar enkele citaten nadrukkelijk uit. Eén mondhygiënist zegt bijvoorbeeld: “Ik vind dat heel moeilijk om op de stoel van de huisarts te gaan zitten dan en ik denk dat wij die niet moeten gaan passeren.” Terwijl een andere mondhygiënist zegt: “Het is een meerwaarde voor de patiënt zelf. Want als je ergens vroegtijdig bij bent, kan je een hoop ellende voorkomen.”

Klik hier voor een vergrote versie

Conclusie

De studenten concluderen dat uit de resultaten van hun kwalitatief onderzoek blijkt dat de deelnemende mondhygiënisten een positieve perceptie en attitude hebben ten aanzien van het toepassen van POCT’s op biomarkers in speeksel. En ze adviseren het beroepsveld om meer aandacht te besteden aan de toepassing van POCT’s.

Poster ontwikkeld door:
Lieke Broekmeulen en Kelsey Sabandar, studenten mondzorgkunde, Hogeschool Utrecht.
Met deze poster wonnen zij de 2^e prijs van de NVM-Oral-B studieprijs-verkiezing 

Bekijk ook andere posters ontwikkeld door studenten Mondzorgkunde
Deze posters werden beoordeeld met een cijfer 7 of hoger en zijn een selectie uit de gemaakte posters die interessant zijn voor werkzame mondhygiënisten.

Mensen die meer dan tien orale sekspartners hebben gehad, lopen een ongeveer vier keer zo groot risico op humaan papillomavirus-gerelateerde (HPV) orofaryngeale kanker (OPC) dan mensen met minder partners. Dit concluderen wetenschappers in Cancer na een onderzoek naar nieuwe risicofactoren en serologische markers over de kans op HPV-OPC.

https://www.dentalinfo.nl/thema-a-z/nieuwe-risicofactoren-voor-hpv-gerelateerde-orale-kanker-ontdekt

Toename van OPC

De afgelopen jaren heeft HPV geleid tot een toename in de incidentie van OPC, een hoofd-halskankersoort. Het wordt aangenomen dat dit kan worden verklaard door trends in oraal seksueel gedrag. Talrijke onderzoeken hebben aangetoond dat orale seks een risicofactor is, maar richtten zich voornamelijk op het aantal partners zonder andere contextuele gegevens.

Onderzoek naar oraal seksgedrag

Wetenschappers onder leiding van Dr. Virginia Drake van de otolaryngologie-afdeling hoofd- en nekchirurgie aan de Johns Hopkins University probeerden te begrijpen hoe gedragingen die verband houden met orale seks de kans op het ontwikkelen van mond- of keelkanker beïnvloeden. Meer dan 500 mensen namen deel aan het onderzoek, waarvan 163 personen met HPV-gerelateerde orofaryngeale kanker. De deelnemers vulden een gedragsenquête en gaven indien relevant bloed- en tumormonsters af.

Meer partners, meer OPC

Uit de resultaten bleken duidelijke verbanden tussen orale seks en het voorkomen van HPV-OPC. Ongeveer 45% van de kankerpatiënten hadden meer dan tien orale sekspartners gedurende hun leven vergeleken, en nog eens 19% zes tot tien partners. In de controlegroep had maar 19% meer dan tien partners.

Na correctie voor aantal partners en roken bleef ook de intensiteit van de blootstelling aan orale seks, gemeten naar het aantal partners per tien jaar, geassocieerd met significant verhoogde kans op HPV-OPC. Bijna een derde van de patiënten had meer dan vijf partners in die periode vergeleken met ongeveer 11% in de controlegroep.

Ook leeftijd eerste keer is risicofactor

Verder was de leeftijd bij de eerste keer orale seks lager bij HPV-OPC-patiënten dan bij de andere deelnemers. Ongeveer 37% van de eerste groep was minderjarig bij hun eerste keer tegenover ongeveer 23% in de controlegroep.

Uitgebreid gedragsbeeld

De auteurs geloven dat hun studie “het meest uitgebreide gedragsbeeld van HPV-gerelateerde orofaryngeale kanker tot nu toe” geeft. Enkele beperkingen zijn echter dat de gegevens zelf-gerapporteerd zijn waardoor recall-vooringenomenheid of onjuiste rapportage niet kunnen worden uitgesloten.

Desondanks suggereren de gedragingen volgens Dr. Drake “aanvullende nuances van hoe en waarom sommige individuen HPV-OPC ontwikkelen”. De onderzoekers hopen dat de nieuwe informatie clinici kan helpen om HPV-gerelateerde kankers beter te begrijpen. “Aangezien de incidentie van HPV-OPC in de Verenigde Staten blijft stijgen, hebben deze bevindingen belangrijke implicaties voor de volksgezondheid en informeren ze over epidemiologische kennis van hoofd- en halskanker”, schrijven ze.

Bron:
Cancer

Amerikaanse tandartsen schreven ongeveer 2.7 miljoen recepten voor opioïden aan patiënten gedurende een periode van vijf jaar. Zo’n 95 % hiervan werd uitgeschreven voor vijf tandheelkundige ingrepen volgens een studie gepubliceerd in het Journal of the American Dental Association. Door deze ingrepen aan te pakken kan de blootstelling aan opioïden aanzienlijk worden verminderd.

Epidemie van geneesmiddelen op recept

Opioïden worden relatief vaak voorgeschreven door tandartsen, wat bijdraagt aan de epidemie van geneesmiddelen op recept in de VS. Het was echter niet bekend voor welke soort tandheelkundige ingrepen de meeste recepten worden geschreven. Onderzoekers van de University of Michigan probeerden deze kennishiaten in te vullen.

Opioïderecepten

De auteurs van het artikel analyseerden verzekeringsclaims van 2013 tot 2018 met behulp van tandheelkundige databases die tot 1,5 miljoen claims per jaar bevatten. Miljoenen patiënten tussen de 13 en 64 jaar oud ondergingen 120 soorten tandheelkundige ingrepen. Patiënten die werden behandeld met een of meer opioïderecepten die binnen drie dagen na een procedure werden verstrekt, werden in de analyse opgenomen.

Verhoogd risico op overdosering

De voorschriften werden omgezet in dagelijkse morfine-milligram-equivalenten (MME’s) waarna die van minstens 50 MME’s op werden genomen in de analyse. Deze hoeveelheid komt overeen met de richtlijnen van de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention voor het voorschrijven van opioïden van 50 mg hydrocodon per dag als een dosis die gepaard gaat met een verhoogd risico op overdosering.

95% door vijf ingrepen

Van de ongeveer 9,5 miljoen procedures die in de steekproef waren opgenomen, waren er ongeveer 2,7 miljoen gekoppeld aan initiële voorschriften. Hiervan werd ongeveer 95% veroorzaakt door slechts vijf verschillende ingrepen.

Het overgrote deel werd voorgeschreven na tandextractie (65,2%) of probleemgerichte beperkte orale onderzoeken (17,2 %). Endodontische therapie en alveoloplastiek waren goed voor respectievelijk 8,4% en 2,9%. Chirurgische implantaatdiensten leverden nog eens 1,5% van de opioïdevoorschriften op.

Procedure specifieke benaderingen

Beter begrip van voorschrijfpraktijken kan helpen bij het verbeteren van programma’s voor het beheer van tandheelkundige opioïden, merkten de auteurs op. Gerichte procedure specifieke benaderingen moeten worden ontwikkeld voor de vijf genoemde procedures. Men zou zich met name moeten richten op de tandextracties, die het grootste deel veroorzaken.

Buitensporige rol van tandextracties

Hoewel het voorschrijven van opioïden voor tandextracties afneemt blijft het gebruikelijk, ondanks de beschikbaarheid van even effectieve niet-opioïde alternatieven. “Gezien de bijzonder buitensporige rol van tandextracties bij het voorschrijven van tandheelkundige opioïden, zou het elimineren van routinematig voorschrijven voor deze procedure alleen de algehele blootstelling aan tandheelkundige opioïden aanzienlijk kunnen verminderen”, schrijven de auteurs.

Bron:
Journal of the American Dental Association